Na een lange reis, zijn we eindelijk in Köln aangekomen. We waren van plan om om 3 uur te arriveren, maar vanwege stakingen in Duitsland en veel files, komen we om 5 uur aan. Geen tijd dus om eerst ons hotel te bezoeken, we gaan direct naar de Kölnmesse om onze nummers te halen. De tijd vliegt snel en we hebben maar anderhalf uur.
Verslag Anne (26-9-2011): Het schiet op
![]()
Hoe dichterbij de d-day, hoe spannender ik het vindt. Ik ga natuurlijk door met de trainingen en probeer zo veel mogelijk te lopen. Afgelopen week bijvoorbeeld heb ik 4 keer getraind, inclusief een keer op zaterdag met de groep van Willie in de Groene Ster. Ik ga vanochtend nog een keer meedoen.
Nieuw verslag Anne (1-9-2011)
2e verslag Anne: De trainingsarbeid neemt toe...
Na enkele problemen voor de marathonlopers, mogen we winkelen. Roelof koop voor mij een mooi T-shirt, die paarse van Keulen 2011 en Elles krijgt van Peter hetzelfde. Ja we zijn verwend! Daarna, reizen we naar ons hotel, we zijn blij om te constateren dat de kamers netjes en comfortabel zijn.
Daarna naar het restaurant, maar we blijven daar niet lang en we gaan vroeg naar bed. Half elf slaap ik al Ik heb voor zaterdag de wekker vroeg gezet. Om half 5 uur word ik wakker, ik drink koffie en begin te eten. Voor mij is het onmogelijk te eten en daarna meteen te gaan lopen, daar word ik misselijk van. Daarom mijn beslissing om zo vroeg uit bed te gaan. Ik drink koffie en eet rustig in de kamer. Om 6 uur ga ik naar het restaurant van het hotel. Veel lopers zijn chagrijnig, het ontbijt staat nog niet klaar zoals beloofd. Als ik naar de eettafel ga, begint iemand tegen mij Engels te praten, Hurry up, we have to go and the breakfast is not ready. Verbaasd antwoord ik dat ze kan ook Nederlands tegen mij praten. En dan het grote lach, de vrouw van Alex dacht dat ik de keukenvrouw was. Ik ben een beetje vroeg en wacht in de hal totdat iedereen klaar is. Ik kom Ria tegen die met een kopje koffie naar haar slaapkamer loopt. Het is voor Henk, zo kan hij rustig wakker worden! Ja, die is ook verwend!
Froukje,Sjonny's angels, Atte en ik nemen de bus en komen vroeg in het centrum van Keulen aan. Het is mooi weer, nog niet warm, en heel rustig. Ik ga alleen lopen. Nog een laatste bezoek naar de WC en dan ready to go.
Ik begin rustig te lopen en constateer meteen dat ik me prima voel. Na een paar minuten besluit ik om sneller te gaan, tenminste tot de tiende kilometer, en daarna langzamer te lopen. Ik loop prima, ben niet moe en kan nog de tijd nemen om rond mij de stad te bewonderen. Echt mooi uitzicht. Na tien kilometer, begin ik moe te worden, maar dankzij de colas, krijg ik genoeg energie om door te gaan. Eindelijk voel ik geen moeheid. Ik moet me bijna schamen want ik ben gewoon niet moe en voel dat alles goed gaat. Daarna vliegt de tijd heel snel. 18 km, 19 km, Weer de viaduct te lopen, ik herinner me de adviezen van Willy, de knieën om hoog en dankzij deze wijze raad, ga ik sneller dan een paar mensen en kan ik ze inhalen. Mijn tenen zijn pijnlijk maar ik probeer er niet aan te denken. En dan zie ik een boog met Ziel. Ik weet niet wat Ziel betekent in het Duits, ik zie mensen stoppen en begrijp dat ik 21 km heb gelopen. Nu al?
2 uur 22
Verslag Anne (26-9-2011): Het schiet op
Hoe dichterbij de d-day, hoe spannender ik het vindt. Ik ga natuurlijk door met de trainingen en probeer zo veel mogelijk te lopen. Afgelopen week bijvoorbeeld heb ik 4 keer getraind, inclusief een keer op zaterdag met de groep van Willie in de Groene Ster. Ik ga vanochtend nog een keer meedoen.Het weer is helaas niet altijd op zijn mooist maar ik ga gewoon door. Daroom loop ik ook soms alleen. Ik wacht totdat het weer mooi is en ik ga gewoon. Ik vind het dan leuk om naar de muziek van mijn mp3 te luisteren . Alleen vorige week baalde ik vanwege de oortjes die als ik liep constant van mijn oren vielen. Gelukkig heb ik gehoord over oortjes met een rubber band die aan het oor kunnen plakken. Meteen naar de Hema gegaan, de oortjes voor een paar euro’s gekocht. Nu ben ik blij want ze blijven goed zitten.
Ik lees nog steeds heel veel over hardlopen. Op RUNNING bvb , een Frans tijdschrift... wel met een Engelse titel...heb ik iets dat precies mij aansprak gelezen. Over mensen die hun eerste halve marathon gaan lopen. Mensen die gewoon zijn om 10 km te lopen en die de halve gaan proberen. Het tijdschrift zei dat het vaak kan gebeuren dat de lopers op 17 kilometer extreem moe waren en niet meer naar voren konden. Ik heb ook gelezen dat het verstandig was om om de 5 km een pauze te doen, even drinken, nergens meer aan denken en doorlopen. Maar Roelof zei dat het geen goede raad was en dat het beste is om constant te lopen zonder te stoppen.
Wat ik niet leuk vind als ik in het begin van een loop meedoe zijn de mensen rond mij die de lopers aanmoedigen. Ik hoor dus zo iets als” succes” enzovoort, en dan lijkt het me dat de loop oneindig is. Maar wat ik ook niet leuk vind zijn de lopers op het einde van de loop die met elkaar in het verleden praten en zeggen:”het was niet zo moeilijk”, of,” het is goed gegaan”, terwijl er moet nog een stuk of 4 km worden gelopen.
Volgende week zijn we in de bus op weg naar Köln, ik verheug me erop, wat een ervaring!
De weken daarna, goed rusten, niets doen. Oh nee, ik was vergeten, Ik ben ook voor de halve van de Berenloop ingeschreven!
Leven gaat toch door!
Nieuw verslag Anne (1-9-2011)
Pradelles
Eindelijk zijn we nu in ons familie huis aangekomen, (ondanks een auto probleem dat ons dwong om naar een Renault garage te rijden net voor ons aankomst).
Het is fris in dit middeleeuwse dorp, 2 graden buiten en 18 binnen, en we hebben geen verwarming. Ik heb het koud en vraag aan Roelof of hij wil met mij hardlopen. Maar nee, geen zin, “je kan alleen lopen en ik ga je volgen”.Berustend, trek ik mijn loopkleren aan en besluit ik het huis rond te lopen. Het parcours is vrij moeilijk met een pittige helling. Terwijl ik loop, kom ik Roelof en mijn zus tegen die omarmd met toewijding volgen mij om mij te pesten. Grapje. Het dorp is niet vlak, de eerste ronde lijkt me wel vermoeiend, maar tot mijn verbazing, lijkt me de tweede keer makkelijker. Ik besluit 5 rondjes te doen. Na een lange afstand, merk ik vaak dat mijn lichaam niet meer bij mij hoort maar schijnt te reageren alsof ik op de automatische piloot loop. Dan word ik schizofreen, ik verlies contact met de werkelijkheid en zie ik mezelf lopen alsof mijn lichaam bij iemand anders hoorde.
Le Mazigon
Twee dagen later, Roelof en ik besluiten om naar de Mazigon samen te lopen. Deze keer niet rond het huis maar naar een ander dorp en langs een kasteel. De loop is zwaar maar ik wist het wel. Eerst, een daling van een paar kilometers en daarna een heel lange helling die ik niet sneller dan 8,5 km per uur kan doen. Ik word moe en heb last van de benen, maar ik word masochist en probeer de pijn in plezier te veranderen. En het lukt echt!
Als we terug komen, hoor ik van Roelof dat ik twee minuten langzamer liep dan vorig jaar. Ik baal ervan!
Le lac du Bouchet
Het is een uur in de middag. Het weer is warm, ongeveer 22 graden, en ik ben van plan om rond de meer (vroeger een vulkaan)te lopen. Het landschap is fantastisch en veel toeristen liggen op het strand voor het water.
Ik besluit om 3 keer rond het meer te lopen, 8 km in totaal. Ik loop voorzichtig tussen de takken en de wortels van de bomen.
Na de derde ronde ga ik naar Roelof die bezig is te picknicken. “Hoe voel je je?
-goed
-Kan je nog een ronde doen? Het is beter voor de voorbereiding van Köln. “
Ik drink water en ga dan verder.
Na de vierde ronde, dezelfde scenario, ik doe een vijfde ronde.
Ik loop meestal nooit tussen de middag en ik herinner me het incident dat Nicolas Sarkozy een paar jaar overkwam. Om jong en sexy te blijven voor zijn dushy, Carla Bruni, is de president gewend met Ray-Ban en witte sokken in de warmte te lopen. Heel gevaarlijk dus want op een dag is hij onbewust plotseling gevallen.
Een “vagale” was het. Dat wil zeggen een plotselinge daling van de inspanning. Niet heel erg maar wel indrukwekkend!
Knokke- le- Zoute
Roelof en ik brengen nog een halve week door op het platte land van Jacques Brel.
Het weer is grijs en regenachtig, super om langs het strand van Knokke- le- zoute te lopen.
We lopen om de beurt want we weten niet waar we onze spullen kunnen verstoppen.
Ik begin eerst en besluit 8 km te doen. Leuk om met de Belgische bevolking te mengen. Ik hoor overal Frans of Vlaams praten en het is wel bijzonder. Ik merk dat ik niet de enige ben die loop. Ik doe een paar versnellingen met verschillende technieken. Lange vertrappen, korte vertrappen, etc.
Als ik terug kom zie ik dat Roelof een beetje bezorgd is want hij verwachte dat ik korter zou lopen.
De Groene Ster
Vorige zondag, 8 uur in de morgen nog 11 km gedaan. Het is lekker in mooi Friesland te lopen!
2e verslag Anne: De trainingsarbeid neemt toe...
Sinds een paar maanden, heb ik de beslissing genomen om meer dan een paar keer in de week te gaan trainen. Ik voel me dan verplicht om vaker te lopen. Af en toe, vraag ik me af of ik me niet overschat heb met de inschrijving voor de halve marathon van Cologne, (Köln).
Ik ben een keer naar Köln geweest. Het was in de winter rond de kerst, ik was 20. Toen vond ik de stad heel erg lelijk en kil, met alle deze industries en bedrijven. Het was ook donker en het regende. Nu hoop ik een betere impressie te krijgen.
Op een dinsdag avond, trainde ik met Mohammed. Na een paar kilometers, kon ik niet meer lopen, last van mijn enkel. Ik stopte ermee. Een loper van de groep kreeg medelijden met mij, plukte een bloem en gaf hem aan mij. Ik zet de bloem in mijn haar.
Vrijdag 1 juli, heb ik 12 km met Roelof gelopen in Wirdum (de Golleloop).
Eigenlijk was deze loop niet gepland. Ik had al 2 keer deze week gelopen deze week en was niet van plan om nog een loop te doen. De eerste keer op dinsdag met Mohammed. Heel erg benauwd ! nog steeds 35 graden om 7 uur. We liepen om 9 km per uur. Elke 5 minuten vroeg Mohammed aan ons of het goed ging toen zei iemand in de groep dat hij zich niet zo goed voelde! Oke we gaan nu terug ! ha ha grapje zei de loper ! We gingen toch terug. De tweede keer was op donderdag met Roelof op de fiets, 5 km. Daarom viel het begin van de loop een beetje tegen, vooral in het begin.
Last van de benen. Toen Roelof geblesseerd was, liep hij met mij. Voor hem, heel erg ontspannen voor mij zwaar. En het waait! Roelof stelt mij voor om een beetje achter hem te gaan lopen zo dat hij kan me van de wind beschermen. We lopen bijna 10 km uur. Net achter mij loopt ook iemand maar zo dichtbij me dat het hindert me een beetje. Af en toe kom je deze vervelende mensen tegen. Het weer is gelukkig niet zo warm als afgelopen dinsdag. Net voor de finish, loopt Roelof een beetje achter zo dat ik de eerste kom, ha ha grappig !
Vandaag, zondag 3 juli, weer 3 km lopen. Roelof gaat met mij op de fiets. Moe van vrijdag, ik doe niets meer. Ik vraag aan Roelof of mijn manier om te lopen goed is en of ik zou beter niet op een andere manier lopen. Als altijd kreeg ik dezelfde antwoord, blijf maar spontaan en loop op je natuurlijkste manier. Ach, ontmoedigend !
Afgelopen week had ik een zware training van Willy. Altijd fit als altijd! Twee dagen later besloot ik weer om toch te gaan lopen met de loopgroep, op donderdag dus. Maar vanaf het begin, voelde ik meteen mijn benen die zeer deden. Maar niet zeuren, en doorzetten. Aan het einde van de training zocht Willy me, ongerust dat ze me niet meer zag, maar ik liep voorop, verstopt tussen twee grote lopers! Ik had geen last meer van mijn benen.
Ik train nu 3 of 4 keer per week en heb minder last van mijn spieren. Goed teken dus! Vandaag, zondag 17 juli 2011 heb ik weer met Roelof getraind die moe van zijn training van vanochtend ging met mij op de fiets. Ik probeerde een andere techniek, zelf bedacht, de benen meer naar voren. Het voordeel is dat ik streef minder naar mijn hart. Ik liep heel erg langzaam, 9 km per uur, 7 km en het ging prima.
Volgende week gaan wij naar “La douce France”. Ik hoop daar mooi weer te krijgen, maar volgens het weerbericht is het helemaal niet zeker. Ik ga daarna proberen om weer iets te vertellen over mijn ervaringen als loopster.
1e Verslag Anne
Wie ben ik Ik hou van lopen want ik voel me dan vrij , jong en levendig. Lopen geeft mij een een gevoel van vrijheid, en leven. Wat ik ook leuk vind is om verbaasde vrienden te ontmoeten als ik aan het lopen ben.
Loop verleden
Ik begon om te lopen toen ik 20 jaar was. Het was toen de mode van sport en aerobic. Een van mijn mate student die op dezelfde tijd als mij studeerde was de bekende wielrenner Jeannie Longo !
Ik kocht het boek van Jane Fonda die interessante adviezen gaf over sport. Helaas, gedurende een ongelukkige jogging rond de universiteit van Grenoble, heb ik mijn enkel zwaar verstuikt . Heel begrijpelijk, want ik liep met laarzen op grote hakken! Na deze grote verstuiking , heb ik nooit gedurfd weer te gaan lopen. Toch deed ik mee aan een langlauf loop, “la foulée blanche”.
Om verschillende redenen, heb ik weer afgelopen jaar besloten te gaan lopen.
Eerst, begon ik heel langzaam met mijn privé coach. We trainden op zondag in de Groene Ster. Een minuut lopen, een minuut wandelen. Toen zei Roelof tegen mij dat ik de volgende week anderhalve minuut moest lopen en een minuut wandelen. Onmogelijk dacht ik toen… het kan nooit gebeuren maar het lukte toch en tot mijn grote verbazing heb ik daarna 2 minuten gelopen een minuut wandelen, dan 3 minuten enz.
Rond dezelfde tijd las ik veel tijdschriften over hardlopen… Ik ben addict geworden van Running en probeerde de adviezen in praktijk te doen. Ik concentreerde me vooral op de buik adem. Ik probeerde ook om ontspannen te lopen, vooral de mond, de nek en de handen. Ik las ook dat het slecht was om te snel te gaan beginnen.
Drinken is ook heel erg belangrijk voor mij, meer dan voor iemand anders. Ik kan niet 5 km lopen zonder te drinken. Ik heb me dan een riem gekocht met flesjes.
Op een gegeven moment zei Roelof tegen mij, dat ik aan een loop kon meedoen. Wat zegt hij nou dacht ik? Ik was heel erg verbaasd dat hij het over had. Ik dacht echt dat lopen alleen bedoeld waren voor profs! Maar onmogelijk bestaat niet in de Franse taal. Mijn eerste loop was Vrouwenparochie, 5 km. Roelof liep met me mee en ik vond het heel grappig dat mensen dachten dat hij een beginner was en aanmoedigden hem.
Toen werd ik lid van De Loopgroep. Op een dag kwam ik een paar moeders van de basis school van François tegen die leden waren van de Loopgroep. Toen dacht ik, als zij kunnen lopen , waarom zou ik ook niet kunnen doen? En zo begon het.
Iedere training is voor mij een echt uitdaging, net als iedere loop. In het begin ben ik altijd een beetje gespannen en vraag me of het weer zal lukken. Maar het valt gelukkig altijd mee zelfs als ik meestal mijn eigen tempo loop.
Trouwens, wat ik het leuk vind met de loopgroep is dat solidariteitsgevoel. Als je traint dan gaan andere lopen op jij passen en je bent nooit alleen.
Mijn langste loop
Het was de mini marathon van Apeldoorn. Ik liep 18,5 km zonder te stoppen! Roelof had me gewaarschuwd dat het begin moeilijk was met deze beklimmingen, maar dat het einde veel makkelijker was met een lange afdaling van 10 km. Dat was ook zo en aangemoedigd heb ik door gezet.
Het vervelend als ik aan een lopen meedoe is dat ik constant achteruit kijk om te contoleren dat ik niet de laatste ben. Dat kost energie en stress. Maar het is me nooit overgekomen. Op dezelfde tijd denk ik aan deze mensen die nog in bed liggen!
Mijn volgende doel
Mijn doel is nu om de halve marathon van Köln te doen. Het gaat niet om de snelheid maar om de duur. Dat betekent dat ik langzaam wil lopen, ongeveer tussen 9 en 10 km per uur, maar zonder te stoppen anders kan ik het niet redden.
Ik begin nu om meer te trainen, en ik wil binnenkort 3 keer per week lopen, een keer op een langere afstand ( 13 km,) 2 keer op een korte afstand. En vervolgens, een keer 18 km, 2 keer 5 km.
In de vakantie, gaan wij naar Frankrijk in Pradelles. Het dorp ligt in de Massif Central. Daar hebben wij een familie huis. Het dorp ligt in de bergen, 1200 meter hoog. De lucht is helder en wel fris. Daar heb je een heel mooie omgeving nog niet beschadigd door fabrieken of toerisme. We zijn van plan om vroeg in de ochtend te gaan lopen, rond meren en in de bossen.
Waarom doe ik mee aan de dreamteam.
Ik doe mee aan de dreamteam want Donald wist dat ik voor het eerst aan een halve marathon wilde lopen. Ik ben een beginner, en wil over mijn ervaring als beginner melden. De loopgroep is niet alleen bedoeld voor mensen met een hoog niveau die 17 km per uur kunnen lopen maar ook voor andere lopers die het leuk vinden om gewoon ontspannen te kunnen lopen.
Wat verwacht ik voor de volgende periode?
Voor de volgende periode verwacht ik niet dat ik een marathon ga doen of zo. Ik hoop alleen dat ik rustiger en sneller kan lopen met een lagere hartslag. Ik vind altijd mijn hartslag een beetje te hoog is, maar ik weet het dat het lager kan worden. Iedereen zegt tegen mij dat omdat ik licht ben ( 47 kilo ) ,dan kan ik makkelijker lopen. Maar het is voor mij nog niet helemaal duidelijk. Trouwens heb ik het gelezen over een snelle dame die met 45 kilo marathons liep. Veel mensen hopen dat ze mager door het lopen kunnen worden. Voor mij is het precies andersom. Ik ben hartstikke blij te constateren dat mijn schouders en benen meer gespierd geworden zijn.